Welkom lieve vrouw,

Van nature sta je positief in het leven. Familie en vrienden zijn belangrijk voor je. Je brengt graag tijd met elkaar door. Samen rondom de keukentafel, genieten van mooie gesprekken en lekker eten. Op zondagochtend met je gezin uitgebreid ontbijten en daarna een mooie wandeling door de natuur. Of thuis met elkaar spelletjes doen, een film kijken of ieder doet zijn eigen ding. Ja de kleine dingen in het leven, ze zijn voor jou de grote geluksmomenten en maken je een blij en gelukkig mens.

Je hebt het gevoel dat er meer is tussen hemel en aarde.
Je gelooft dat toeval niet bestaat.
Dat er een reden is waarom iets gebeurd, je hoort of ziet iets op het juiste moment.
Mensen komen met een reden op je pad.
Zo ook nu je hier bent op mijn website.
Nee, je hoeft je niet betrapt te voelen.

Je mag best nieuwsgierig zijn, naar wie ik ben of wat ik doe.
Of ben je zoekende lieve jij? Zoekende naar iets, een oplossing, een woord of een zin.

Iets dat je helpt om je anders te voelen dan je nu doet. Je merkt dat je steeds minder zin hebt om af te spreken met vriendinnen. Je komt elke keer onder jullie afspraak uit. Druk, druk druk. Én ja je bent ook druk, met je gezin en je werk. Maar in werkelijkheid zie je op tegen de vraag, hoe het met je gaat? Zeggen dat het goed met je gaat, terwijl je je al een tijd niet écht gelukkig voelt.

Het frustreert je dat je je zo voelt. Je hebt het graag zelf in de hand en nu lukt het je maar niet om jezelf fijn te voelen. Je kunt je snel overprikkelt voelen en je lichaam voelt onrustig en gespannen. Het houdt je bezig en je denk er regelmatig over na. Is het je relatie, je werk, waarom voel je je toch zo?

Je praat er wel eens over met je man en hij is lief voor je en luistert naar je. Komt wel goed lieverd, we voelen ons allemaal wel eens minder fijn. Ja dat is zo, maar het voelt anders en duurt al zo een tijd. Je hebt het gevoel dat hij je niet écht begrijpt. Of eigenlijk begrijp je jezelf niet. Het doet je alleen voelen. Een gevoel dat je maar al te goed kent van vroeger, als kind voelde jij je regelmatig alleen en onbegrepen. Anders dan de rest van de familie.

Wat is er toch met je aan de hand? Je hebt het gevoel dat je niet écht jezelf bent en kunt zijn. Je hebt het gevoel dat je vaststaat en je weet niet meer wat klopt of juist niet. Je twijfelt veel en sombere gevoelens nemen je regelmatig over.

Je doet je best om de persoon te zijn die je wilt zijn, maar regelmatig verlies je de controle over jezelf. Ineens schiet je uit je slof tegen je man of kinderen. Je irriteert je aan hoe ze doen of wat ze juist niet doen. Je kunt best kritisch en bazig zijn en je wilt graag dat het op jouw manier gaat en dat ze naar je luisteren. Het maakt je verdrietig, want je wilt graag dat ze zichzelf kunnen zijn.

Wat is het toch? Waarom voel je je toch zo? Waarom lukt het je niet om je anders te voelen. Anders te reageren naar je man en kinderen. Het voelt alsof iets of iemand je tegenhoudt om te veranderen of dat je wordt overgenomen. Het is een cirkel dat zich blijft herhalen.

Dit is niet hoe je wilt dat het gaat. Je wilt niet dat je emoties je overnemen. Je wilt geen ruzie maken en dat de kinderen zich voelen, zoals jij je vroeger voelde. Dat ze zich niet goed genoeg voelen en op hun tenen lopen, bang dat je ontploft. Je bent bang dat ze een hekel aan je krijgen en jullie goeie band kapot gaat. Als het zo doorgaat met die irritaties tussen jou en je man……. Nee je moet er niet aan denken jullie zijn al zo lang samen. Je voelt je verdrietig en wanhopig en begrijpt niet wat er met je aan de hand is. Jullie hebben zo een mooi gezin, dit mag niet kapot gaan.

Het tijd voor verandering.