Het is ineens ontstaan en dan te bedenken dat schrijven niet mijn “ding” was. Goed lezen en schrijven kon ik nog niet. Door mijn kinderen heb ik opnieuw mogen leren lezen. Met tranen over mijn wangen las ik hun eerste kinderboekjes voor. Ik kon het niet, dacht ik. Ik mocht het opnieuw leren, in mijn eigen tempo en op mijn eigen manier. Meters maken en vertrouwen krijgen in mezelf.
Mijn vertrouwen mocht nog verder groeien toen het schrijven zich begon te ontwikkelen. Er volgde veel, heel veel mooie teksten en helende gedichten, persoonlijke boodschappen.
Taal was voor mij hogere wiskunde. En ja, soms nog steeds.
Maar het gaat om de boodschap die ik overbreng. Vergeef mij voor een taalfout, een ‘fout’ geschreven woord, een d of een t die ‘verkeerd’ staat. Ik ontwikkel, groei en leer elke dag.
Dat de boodschap bij je mag binnenkomen. De persoonlijke boodschap iets bij je mag (aan)raken, de woorden iets met je doen. Dat dat ene woord, die ene zin iets bij je in beweging mag brengen.
Het schrijven én delen van een gedicht, het blijft elke keer weer bijzonder. Schrijven op de energie van iemand anders, afgestemd op de ziel. Verbonden met een grote energie, een verbinding die ik voel, woorden die ik hoor en beelden die ik zie.
Sta je op een punt in je leven dat je het even niet weet. Of heb je een vraag over een bepaald thema of situatie waar je inzit. Een zielsboodschap ondersteunt jou op het punt waar je nu staat. Geeft je inzichten, kracht en steun. De woorden kunnen je ontroeren en aanraken in je pijn, ze kunnen je ondersteunen in je verwerking. Je doen voelen waar nog pijn in jezelf aanwezig is.
Voel je behoefte aan steun en inzichten vraag een persoonlijke boodschap aan, voor jou geschreven. De boodschap is afgestemd op het heden, op dat wat op dit moment in jou speelt, dat gezien, gevoeld en gehoord wil worden door jou.
Liefs Leijbra