Spanning in mijn lijf, ik kan het zomaar ineens voelen.
Ineens is het daar, zo ook vorige week.
Ik kan op zo een moment doorgaan,
meer en meer spanning opbouwen.
Iets wat ik in het verleden vaak heb gedaan.
Wat ik heb mogen leren is om stil te staan.
Te zijn met de spanning.
Te voelen wat eronder zit.
Angst voelde ik, angst dat alles anders loopt.
Angst dat het fout gaat.
Angst dat ik er geen grip op heb.
Angst dat ik geen controle heb.
Wat ik voelde in mijn lijf,
was een gevoel van verkramping,
vasthouden, stilstaan, geen beweging,
benauwdheid, stress,
gespannen spieren en klemmende kaken.
Door dit alles te voelen,
bewust aanwezig te zijn bij dat wat ik voel
en te zijn met wat er is.
Te doorvoelen in elke vezel van mijn lijf.
Ontstaat er ruimte.
Ruimte voor vertrouwen.
Vertrouwen dat wat er is goed is.
Vertrouwen dat ik het aankan.
Vertrouwen dat het leven geeft
wat nodig is om te leren en te groeien.
Dit helpt mij en zorgt ervoor
dat mijn lichaam weer kan ontspannen,
los en vrij voelt.
Dan volgt er een gevoel van blijdschap,
vrolijkheid, speelsheid en luchtigheid.
Ik voel vreugde, veerkracht,
beweging, stroming, energie en ruimte.
Het voelt vernieuwend, spannend, leuk en aanwezig.
Dankbaar dat ik heb mogen leren dat
door bewust te ervaren
wat er in mijn lichaam gebeurd,
keer op keer weer te voelen
wat er is en zijn met wat er is.
Er ruimte ontstaat.
Je lichaamsbewustzijn vergroten.
Weer voelen en ervaren, zodat het jou los kan laten.
VERTROUWEN
Liefs
~Leijbra Stolk~